woensdag 12 september 2012

Waar zouden we zijn zonder de...

Woensdagochtend. Regen. Mats ligt knock-out in bed nadat hij al twee avondenlang hysterisch krijsend geeft doorgebracht en Finn verveelt zich.
Eigenlijk stond de peutergym op de planning, maar kon het niet over mn hart verkrijgen om t ventje uit zn zo hoognodige slaap te wekken om mee te gaan gymmen. En dus verveelde Finn zich.
De actiefste bezigheid van de hele ochtend was het vegen van de vloer (met een gigantische franse slag, dat dan weer wel), maar verder bleef het bij eindeloos 'buurmannetjes' kijken op de computer. (O ja, en om de paar minuten hard zuchten en zeggen "...ik weet ècht niet wat ik kan doen...")

Tegen de tijd dat Mats wakker werd was ik er zo kriegelig van geworden dat er echt actie ondernomen moest worden. Tijd voor een 'Excursie'.
Aangezien mijn biebboeken morgen te laat zouden zijn en er niks mis is met het verenigen van het aangename en het nuttige, zou de excursie dus richting de bieb gaan. En omdat zoonlief al wekenlang bij iedere passerende bus roept dat hij daar ook hééél graag eens in wil rijden zou dat ons vervoersmidel van die dag worden.

Met de boterham nog maar net achter de kiezen vertrokken wij al rennend naar de bushalte, om aldaar na ruim 10 minuten te hebben staan wachten te constateren dat we m dus gemist hadden... Dan maar de volgende, een half uur later. Sinds de invoering van de ov-chip was ik nog niet met de bus geweest, en nu snap ik weer waarom: Voor een ieniemieniestukje met de bus betaal je 3 euro, en wil je dan overstappen, tja, dan zou je dus weer een nieuw kaartje à diezelfde prijs moeten kopen. En dan voor de terugweg weer... Met een toon en een blik van 'tjeezus mens, onder welke steen heb jij gelegen' werd me dat toegebeten door de chauffeur, die vervolgens om de pret te verhogen vol gas optrok nadat ik nog maar net zn stoel was gepasseerd (met wiebelend peutertje en soepel rollende buggy blijkt t dan nog vrij lastig om ongeschonden een zitplaats te bereiken...).

Eenmaal op het station (uit krenterigheid besloten om niet over te stappen maar gewoon vanaf het station naar de bieb te lopen) overviel me een fantastisch plan: de terugweg gingen we met de trein! Bijna een euro goedkoper, en weer een van Finn's diepste wensen vervuld ('daar wil ik ook hééél graag eens in rijden').

Na ons biebbezoek (wat trouwens erg leuk was: Finn die 'stil zijn' vertaalde in 'sluipen langs de boekenkasten', de heren die hun eigen boeken uitzochten en een appelsapje in het biebrestaurant waar ze als klap op de vuurpijl een compleet ingerichte kinderkookhoek hadden) wandelden we terug naar het station. En aangezien er ieder kwartier een trein onze kant op ging (twee keer zo veel als de bus) konden we meteen instappen. Rustig een plaatsje bij het raam uitgezocht, buggy op de rem gezet en al keuvelend reden we het station uit... om zo'n 5 minuten later op de plek van bestemming aan te komen. Nou ja, niet helemaal, tel er nog ruim 10 minuten wandelen bij (waarvan het laatste stuk met een veel-te-moe-om-te-lopen-Finn op de schouders).

Mijn zoons zijn nu weer erg gelukkig. En ik? Ik ben moe....

Biebcatering...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten