Het is koud!

Tja, dat zal jullie wel niet ontgaan zijn zeker...

Al voor de kerstvakantie zat ik te broeden op een nieuwe opdracht voor 'mijn kindjes'. Ik deed een gokje en... gokte een week te vroeg! Vorige week (juist, de eerste lesweek na de kerstvakantie) begonnen we met het maken van warme winterkleding (was het toen niet iets met lenteachtige temperaturen?). Onder heel veel verbaasd toekijkende oogjes kleedde ik mijn foto aan met een jas, muts en warme sjaal. Want ja, pas daarna zou ik goed genoeg aangekleed zijn voor het 'koude winterweer'.

Vol enthousiasme begonnen de kinders vervolgens te weven. Sommigen regen op goed geluk wat draad door gaatjes, anderen ontdekten de logica en maakten al wevend een net-echt minisjaaltje.

En toen, hoera, begon deze week de winter ineens echt. Alle kinderen kwamen naar school met dikke jassen, mutsen en sjaals. Wederom hoera, want nu kwam het onderwerp dus echt tot leven. De sjaaltjes werden afgemaakt en mutsjes werden beplakt met uitgeplozen draadjes. Ook de vorige week gemaakte foto's ("kijk maar eens alsof je t heeeel koud hebt") werden met veel pret ontvangen. Volgende week nog met lapjes stof en oude knopen een jasje aan, en dan kunnen we naar buiten! (tenzij dan de lente weer is begonnen...)

Kijk: buiten ligt sneeuw!

Voor t geval je nu zelf ook knutselkriebels krijgt.